Jako osoba ze zdiagnozowanym zaburzeniem z pogranicza, czyli zaburzeniem borderline często kwestionuję swoje pojęcie "ja", czyli tego kim jestem. Czuje się jakby było we mnie wiele
mnie i gubię się które z nich jest prawdziwe. Kwestionuję prawie wszystkie swoje decyzje, a i tak ostatecznie podejmuje takie które obracaj się przeciwko mnie. Mam wrażenie jakbym żyła w świecie iluzji, którą sama dla siebie stworzyłam. Ciężko żyje się w takim świecie, bo nie wiesz nigdy co jest prawdą, a co nie. Gubisz się w swojej własnej rzeczywistości. Iluzja. Kiedy długo o czymś myślę i na końcu pojawia się: "ale czy na prawdę tak jest, czy tylko to sobie wymyśliłam i wmówiłam i w to teraz wierze ".Niekończąca się spirala wątpliwości co do każdej myśli i jej autentyczności. Czy w ogóle cokolwiek w takim razie jest prawdziwe skoro równie dobrze mój umysł mógł mnie oszukać i to sobie wmówić przez co teraz myślę, że to jest prawdą. Co w takim razie jest prawdziwe, a co tylko zmyślone.
Największy problem jest wtedy kiedy poddaje się tym wątpliwościom. Kiedy każda myśl neguje poprzednią co powoli doprowadza mnie do szaleństwa, bo tracę całkowity kontakt z tym co rzeczywiste. I wtedy pojawia się niepokój i lęk. Skoro wszystko co myślę może być tylko iluzją, to jak mam odróżnić tą iluzje od rzeczywistości. Jak mam odnaleźć równowagę w tym wszystkim. Czasami się udaje, a czasami umysł przejmuje nade mną kontrolę i jestem wciągana coraz głębiej i głębiej w stan paniki i odrealnienia. Nie jest łatwo sobie z tym poradzić, ale nie jest to niemożliwe. Po latach prób i błędów udało mi się opracować techniki radzenia sobie z takimi stanami, które teraz mnie ratują.
Pamiętaj, że to są tylko myśli. Masz nad nimi pełną kontrolę. Myśli tworzą naszą rzeczywistość dlatego ważne jest żeby mieć świadomość tego na co kierujemy naszą uwagę i co siedzi nam w głowie. Choćby nie wiem jak było ciężko zawsze masz wybór i możesz zapanować nad tym potokiem słów w twojej głowie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz